چکیده

زمینه و هدف: در عصر حاضر با افزایش میزان بیماری های قلبی عروقی نیاز به بخش های مراقبت ویژه قلبی در حال افزایش است. به دلیل ماهیت بخش مراقبت های ویژه قلبی واقدامات درمانی ومراقبتی  تهاجمی و غیر تهاجمی بیماران این بخش ها در معرض تهاجم به حریم هستند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان رعایت حریم بیماران بخش مراقبت ویزه قلبی صورت گرفته است.

روش بررسی.پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی کلیه بیماران واجد شرایط بستری در بخش های مراقبت ویژه قلبی بیمارستان های منتخب وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی اجرا شده است. پس از انتخاب بیمارستان های مورد نظر، نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه دو قسمتی که قسمت اول اطلاعات جمعیت شناختی وبخش دوم پرسشنامه پژوهشگر ساخته حریم شخصی جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات استخراج شده از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد.

یافته ها: از 300 بیمار قلبی شرکت کننده در این مطالعه 7 /50 درصد مونث و 3/49 درصد مذکر با میانگین سنی( 95/11 ±)5/61 بودند. نمرات کسب شده برای ابعاد مختلف حریم، از27/80 درصد  برای حریم فیزیکی تا 86/68 درصد برای حریم اجتماعی متغیر بوده است. بین متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات و سابقه بستری بارعایت ابعاد حریم رابطه معنی دار آماری به دست آمد.

نتیجه گیری:با وجود رعایت حریم بیماران در حد نسبتا مطلوب، هنوز حریم بیماران به طور کامل در بخش های مراقبت ویژه قلب رعایت نمی شود. لذا توجه خاص مدیران این بخش ها به برنامه ریزی و اجرای اقدامات لازم جهت رعایت کامل حریم بیماران از مسائل ضروری و مهم میباشد.