:: دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 ) ::
جلد 9 شماره 1 صفحات 201-194 برگشت به فهرست نسخه ها
نقش تشنگی در بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه مروری
نسیبه بارانی1 ، فاطمه بهرام نژاد* 2، خاطره سیلانی3 ، فرشاد شریفی4 ، آلن جکسون5 ، بهزاد احسن6
1- دپارتمان پرستاری مراقبت ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- استادیار، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی/ گروه سلامت معنوی، مرکز تحقیقات علوم قرآن، حدیث و طب، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران، تهران ، bahramnezhad.f@gmail.com
3- گروه پرستاری مراقبت‌های ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4- مرکز تحقیقات سلامت سالمندان، پژوهشکده علوم جمعیتی غدد، پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5- مرکز سلامت قلب استرالیا، ملبورن استرالیا؛ استاد افتخاری، دانشکده بهداشت، دانشگاه دیکین، جیلونگ استرالیا، مرکز بهداشت رفتاری، دانشگاه هنگ‌کنگ، ملبورن استرالیا
6- گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده:   (4317 مشاهده)
خلاصه
هدف. این مطالعه مروری با هدف بررسی نقش تشنگی در بروز دلیریوم در بخش مراقبت­های ویژه انجام شد.
زمینه. دلیریوم، یک سندرم بالینی شایع در بیماران بستری در بخش­های مراقبت­ ویژه است و تقریبا یک سوم این بیماران را درگیر می­کند. دلیریوم یک پدیده چند عاملی است. یکی از مهمترین عواملی که نقش آن در بروز و پیشرفت دلیریوم مورد بحث قرار دارد، پدیده تشنگی است. 
روش کار. این مطالعه با جست­و­جو در پایگاه­های Magiran، SID،  Web of Science، Science Direct، PubMed،Scopus  و Up-to-date بدون محدودیت زمانی با کلیدواژه ­های ”تشنگی“، ”دهیدراتاسیون“، ”کم­آبی“، ”هایپراسمولاریتی“ و ”دلیریوم“ و معادل انگلیسی آنها انجام شد. از مجموع 55 مقاله، 17 مقاله توسط تیم تحقیق بررسی شد که در نهایت، پس از مطابقت دادن با معیارهای ورود و ارزیابی کیفیت مقالات، تعداد 6 مقاله، وارد مطالعه شدند.
یافته­ ها. یافته های مطالعه حاضر نشان داد عدم رفع تشنگی برای بیش از 24 ساعت، عامل خطری برای بروز دلیریوم است. نقش کمبود مایعات در پاتوژنز دلیریوم کاملاً مشخص نیست، اما احتمالاً عواملی از جمله هایپوپرفیوژن بافتی (به ­ویژه در مغز و کلیه)، افزایش غلظت داروها یا متابولیت­های آنها در حجم­ های داخل عروقی تقلیل­ یافته، و کاهش عملکرد کلیوی در دفع و/یا متابولیسم داروها، در بروز دلیریوم دخیل باشند.
نتیجه­ گیری. براین اساس می­توان گفت، مطالعات در این زمینه بسیار کم هستند و به دلیل اهمیتی که مسئله دلیریوم و تشنگی در بیماران بخش مراقبت­های ویژه و به ویژه بیماران مسن دارد، باید در این زمینه مطالعات بیشتری صورت گیرد. همه این عوامل، لزوم توجه و مطالعات بیشتر در این زمینه را نشان می­ دهند.
واژه‌های کلیدی: تشنگی، دلیریوم، بخش مراقبت های ویژه
متن کامل [PDF 863 kb]   (6202 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: منابع دانش پرستاران باليني
دریافت: 1400/2/29 | پذیرش: 1400/6/20 | انتشار: 1399/1/1 | انتشار الکترونیک: 1399/1/1


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها